در جداسازی لرزه‌ای، سازه اصلی از پایه جدا شده و این سبب محدودیت در انتقال انرژی از طریق افزایش زمان تناوب طبیعی سازه شده که نهایتاً منجر به کاهش قابل ملاحظه شتاب وارد به آن می‌شود. عملکرد این جداگرها به گونه‌ای می‌باشد که اگرچه در طول زلزله تغییرمکان های زیادی از خود نشان می‌دهند، اما بعد از زلزله به وضعیت اولیه بر می‌گردند.