بهسازی اتصالات با مقاومت ناکافی و یا عدم شکل‌پذیری برای گسترش رفتار غیر الاستیک قاب، یکی از راه‌های مناسب مقاومسازی به شمار می‌آید. نتیجه بهسازی بسته به آنکه تکیه اتصال موجود بر یک عضو اتصال است یا یک اتصال خمشی، متفاوت خواهد بود. اتصالات دارای ظرفیت کافی، با استفاده از جوش‌ها یا پیچ‌های اضافی تقویت می‌شوند. این راهکار به طور معمول تنها منجر به افزایش جزیی ظرفیت اتصال می‌شود. زیرا اتصال مهاربند موجود به ندرت پاسخگوی اصلاحات قابل ملاحظه است.
قابل ذکر است که اشتراک باز توسط جوش و پیچ به طور همزمان در یک سطح اتصال مجاز نیست. بنابراین در یک مهاربند پیچ شده به صفحه اتصال بهسازی تنها از طریق ارتقای پیچها امکان‌پذیر است. با این حال در برخی مواقع اتصال یک صفحه اتصال به ستون با پیچ کردن یک ورق برشی و جوش آن به تیر معمول است. زیرا این سطوح جداگانه محسوب می‌شوند. در صورت تعبیه سوراخ‌های جدید در مهاربندها و اعضای اتصال ابعاد سوراخ‌های موجود برای حصول اطمینان از بارگذاری مساوی پیچها باید بررسی شوند. جوش‌های گوشه نیز مشروط به آنکه از فلز جوش یا طاقت جوش پایینی نباشند، می‌توانند ضخیم‌تر شوند. در غیر این صورت این جوش‌ها باید کاملا برداشته و با فلزهای جوش دارای مقاوت بالا جایگزین شوند.
شکل پذیری یک مهاربند موجود را میتوان با کاهش لاغری آن ارتقا داد. این امر با کاهش طول مهار نشده آن، پر کردن مقاطع توخالی با بتن با افزودن سخت کننده‌های طولی میسر می‌شود طول مهار نشده تیرها، ستون‌ها و مهاربندهای ناکافی مقاومسازی می‌شوند تا شکل‌پذیری در قاب تامین شود. یک مهاربند را میتوان با افزودن اعضای مهاربندی ثانویه که جزء سیستم باربر جانبی نمی‌باشند، کاهش داد. پر کردن مقاطع توخالی موجود با بتن منجر به کاهش شدت کمانش موضعی می‌شود. افزودن سخت‌کننده‌های طولی کمترین پیچیدگی‌های اجرایی را به همراه دارد. سخت کنندهها را میتوان از ورقها یا مقاطع نبشی کوچکی ساخت. اگر ارتقای مقاومت و شکل‌پذیری هر دو نیاز باشد، مهاربندهای جدید، باید به سیستم افزوده شوند. افزایش در مقاومت مهاربند ممکن است به بهسازی‌های در دیگر اجزای قاب مهاربندی شده، از جمله در اتصالات مهاربندها، تیرها و ستون ها، نیاز داشته باشد. در بسیاری موارد اقتصادی‌ترین راه برای افزایش ظرفیت تیرها و ستون‌های موجود افزودن ورق‌های پوششی تقویتی یا ورق‌های جانبی تقویتی برای ایجاد مقاطع قوطی است. در بعضی موارد برای اجتناب از انجام بهسازی‌های زیاد با لحاظ کردن رفتار و مقاومت مصالح موجود به منظور تامین اندرکنش لازم میان اعضای موجود و اعضای جدید، محدود کردن مقاوم سازی مهاربندهای موجود به ظرفیت دیگر اعضای سیستم باربر جانبی مانند پی‌ها امکان‌پذیر خواهد بود.
ستبران طرح هزاره سوم
سازه‌های رویایی هزاره سوم
مجله سازیران
طرح ماندگار هزاره سوم
نشر علم عمران
سازه‌های آرمانی هزاره سوم